Saturday, March 6, 2010

Poezi nga Athanase Vanchev de Thracy

Poezi nga Athanase Vanchev de Thracy, perkthyer nga Gjovalin Kola dhe Jeton Kelmendi

Athanase Vantchev de Thracy është pa dyshim njëri nga poetët më të mëdhenj bashkëkohës francezë.I lindur më 3 janar 1940, në Haskovo të Bullgarisë, ky poliglot me kulturë të jashtëzakonshme ndjek për shtatëmbëdhjetë vjet me radhë studime të larta në disa nga universitetet më të njohura të Evropës, ku ai fiton njohuri të thella për poezinë botërore.Athanase Vantchev de Thracy është autor i 28 përmbledhjeve me poezi (të shkruara në varg klasik dhe të lirë), ku ai përdor gjithë spektrin e prozodisë : epopenë, odën, sonetin, bukoliket, idilet, pastoralet, baladat, elegjitë, rondon, satirën, hymin, ιpigramin, epitafin etj. Ai ka publikuar gjithashtu një numër monografish si dhe punimin e doktoraturës, Simbolika e dritës në poezinë e Paul Verlaine-it. Në bullgarisht, ai shkruan një studim për shkrimtarin epikurian Pιtrone, të mbiquajtur Petronius Arbiter elegantiaru, i preferuari i Neron-it, autor i romanit Satirikon, si dhe një studim në gjuhën ruse me titull Poetika dhe metafizika në veprën e Dostojevskit. Duke qenë një njohës shumë i mirë i antikitetit, Athanase Vantchev de Thracy shkruan mjaft artikuj për poezinë greke e latine. Kurse gjatë qëndrimit të tij prej dy vjetësh në Tunizi, ai boton njëra pas tjetrës tri vepra kushtuar dy qytezave punike tuniziane : Monastir-Ruspina – ana e tejdukshme, El-Djem-Thysdrus – i fejuari i kaltërsisë dhe Mozaikët e qytetit të Thysdrus-it.Ai studion për shumë vite me radhë islamin dhe vendet e Lindjes si Sirinë, Turqinë, Libanin, Arabinë Saudite, Jordaninë, Irakun, Egjiptin, Marokun, Tunizinë, Mauritaninë dhe Taxhikistanin, ku kalon edhe një pjesë të jetës së tij. Në këtë periudhë, ai përshtat në gjuhën frënge veprën historike të Mustafa Tlass-it Zenobie, mbretëresha e Palmyre-it.Ai qëdron gjithashtu dy vjet në Rusi (1993-1994) për të studiuar poezinë ruse. Përkthyes i një plejade të tërë poetësh, Athanase Vantchev de Thracy është nderuar me shumë çmime letrare e ndërkombëtare, midis të cilëve me Çmimin e Madh Ndërkombëtar të Poezisë Solenzara. Ai është laureat i Akademisë Franceze, anëtar i Akademisë Evropiane të Shkencave, Arteve dhe të Letërsisë, Docteur honoris causa i Universitit të Veliko Tarnovo-s, në Bullgari, laureat i Ministrisë së Punëve të Jashtme të Francës, anëtar i P.E.N Club-it francez, i Shoqatës së Shkrimtarëve francezë si dhe i Shtëpisë së Shkrimtarëve dhe të letërsisë në Francë. Poezitë e tij janë përkthyer në shumë gjuhë të huaja.Vepra poetike:- Flakërime (1970).- Hije e marrëzi (1971).- Polyhymnia (1981)- Libri i transparencave (1981)- Orë e Stinë (1981)- Ti, Virgjëreshë e zjarrit (1985), ribotuar më 2001 dhe 2002- Oaz, fytyra drite (1986)- Strofa pentacorde(1986)- Animula vagula, blandula (1986)- Sonetet e Damaskut (1987)- Elozh drite (1987)- Libër për oktavat (1987)- Leptis-Minor (sonete romane)- Përmbi Fjalët (1988)- Anamnezë (1991), ribotim i zgjeruar(2006)- Vetmia e Tridhjetë (1992)- Trallisje, pasuar nga Shkëlqimet (1992)- Këngë homofonike (1997)- Zëra të bukur antikë (2000)- Befas, një drithërimë ëngjëllore (2000)- Momente përjetësie (2001)- Anale dhe përshpirtje (2002- Epopteia ( Soditje sublime) 2003.- Elegji (2003)- Ora e Nëntë (2004)- Mëshirë, o Zot (2005)- Kështu bëhen njerëzit (2006)- Dhe deti kthehej në këngë (2007)I.DHEMBSHURICarolina di Gregorio-sSa i kthjellët është ky mëngjes, e ëmbla ime, Carolina,Këtë e dinë edhe trishtilat që luajnëKukafshehtas me flladin si pëlhurë xixëlluese.Zëra fëmijësh gjallojnë lumturisht rrugëveE shpërthejnë si këmbana kristali Në ajrin e tejdukshëm.E qeshur, ti shtrin nga dritarja krahët e tu Të Të brishtë drejt gëzimit të padukshëmNga kraharorët e tyre fërgëllues,Dhe ndjesitë e tua, nën puthjet e pastërvituraTë diellit adoleshentRezonojnë si kordatE harpës!Mos u përkul më tepër drejtHapësirës së dritares,Engjëlli im i Bukurisë!Ti mund të biesh në greminëNga zemra ime, ku vetëm ti,Në këtë pranverë të qeshur,E veshur me zefir e trëndafilë,Mbretëron si Afërditë,E madhe, e panënshtruar,Perëndeshë e pashoqeE Bukurisë, e DashurisëDhe e Dhembshurisë!Paris, e martë, më 24 shkurt 2004II.FJALË KALTËRSIEStephen-it« Kërkoj pa pushim sytë e asajQë ishte për mua aq e bukur »Perandori WouNe e donim detin, valët e qeta të ujitGjelbërimin mahnitës të fushave e kodrinave Librin e qetësisë dhe muzikën hyjnoreTë vargjeve të Teokritit në hije të pemëve lulebardhaFleurigny – Touques, këtë të martë të 1 janarit 2008III.HYR DHE NDIZE DRITËN"My God, what is a heart?"George Herbert-it (1593-1633)Hyr e ndize dritën dhe qesh ! Kënga e ëmbël e natës pranverore hyn edhe ajo Në shtëpi, plot me lule të kuqe e të kaltra.Përse je kaq e frymëzuar, kaq e lehtë? Përse fustani yt vallëzon nëpër kadifin e qetësisë Me një ëndërr lumturie të thurur kaq bukur?A ëndërron ti për parfume ngacmueseQë t’i bëjnë lëvizjet e tua kundermonjëseDhe perdet të dridhen nga fryma e kohësSi fletët që bien nga plepat e vjetër?A do ta ndërroje ti aromën e butë të një peme,Me fëshfërimën e ndrojtur të qershive?E Dashur, sa e dua këtë lumturiQë buron prej trupit tënd,Si një fllad i ardhur nga detiQë shkon drejt pyllit me pisha!Hajde, të lutem, të më mësoshArtin e harmonisë me dritën e qiellit,Gramatikën e dashurisë së bimëve të gjalla,Dhe kuptimin e yjeve të ndezur në zemër.Jam shumë i lodhur !Por shpirti im kërkon të flasë pa pushimGjuhën e virgjër të lëndinaveDhe të dëshifrojë fshehtësitëE « Tablettes de buis d’Apronenia Avitia ! »Më thuaj se me çfarë lloj arti të pashprehurDashuria i zhvendos pa pushim kufijtëNdërsa unë, i harruar në melankolinë time,Dëgjoj këngë që më ngjajnë me ato të mëllenjave !Thuamë, pra, shpirt im,What is a heart ?Në Paris, këtë të diel të 6 shkurtit, Anno Christi 2005IV.TRI PSHERËTIMAE çfarë mund t’ju them më qartë se këto fjalë :Koha është e mirë në pemishten e paqtë të kumbullave,Le të pushojmë këtu, të mbështetur në lëvoren e tyre të butë.*Një grua me freskore fildishi tund flokët e sajNën shiun e petaleve. Ajo këndon. Ajo hesht.Çfarë shprehin fjalët e saj ? Çfarë fsheh heshtja e saj e bukur ?*Melodi e heshtur e meshkujve të bletëve,Këngë elegjiake e bletëve, përsipërShtëpisë sime, plot me miq që qeshin e më duan.(Vjersha të shkurtëra nga vëllimi me poezi Momente përjetësie, 2001)V.TI JE MIK I VËRTETËTi je, Mik i shkëlqyer, mot që të bën të dridheshZemër e mendimit dhe shpirt i diturisë,Drithmë gjethesh që mbrëmja e dashuruarE mbush me puthjet e delirit të saj hyjnor.
E diel, 7 dhjetor 2008

BILBILI I MAJIT
Jeton Kelmendit
« Ti e njeh pranverën vetëm nga lulet… »Paul GιraldyE dëgjoj shumë herët në mëngjes. Këtë zë të mrekullueshëm, këtë harmoni trillesh të mëndafshta, këto shpërthime drite plot me nuanca, këto alegro, largos, kreshendo të përpikta et kaq të fuqishme !
Nata është e kthjellët dhe valëzuese si atlas. Ky trup i vogël, fërgëllimë lirike prej ekzaltimit dashuror, dridhet mbi gjethet e buta praverore. Melodia e tij karakteristike, legjendare, e paharruar dhe kënga e tij ngjyrë qelqi vrapojnë si rrëke uji të kulluara duke u drithëruar nëpër pyllin e dendur, nga pema në pemë, nga gëmusha në gëmushë.

Gjithηka në këtë natë maji duket sikur është krijuar nga përkëdhelja, tejdukshmëria dhe butësia. Delikati dhe i vogli bilbil ! Gjithmonë i padukshëm, i përunjët, fshehur në pendlat e tij prej murgu. E pra, dashuria e tij është muzikë me nota të tejndritshme.
Me fytyrën nën rrezet e hënës, rri e shijoj drithërimat vajtuese të këtij flauti magjik, murmurimat et fyellit rustik, heshtjet e tij të shkurtra dhe nga mallëngjimi mezi mbaj lotët e ngashërimin. Ηaste qetësie e ηlirimi elegjiak, ëndërrime të trallisura plot me mister e shenjtëri.
As mullibardha me zë magjiplotë, as mëllenja muzikante, as zëri i hollë i zogut të lumenjëve, as ηafkëlorja e shkathët dhe lozanjare me kokën të mbuluar me tyl të zi, asnjë shpend imitues e fjalëshumë s’mund të matet me artin e paarritshëm të tij.

Vetëm zëri i tij prej diamanti derdhet nëpër hije me një bukuri mahnitëse. Vetëm zëri i tij është drithërimë, flatërimë, luhatje e valëzim. Vetëm ai shndërrohet në një këngë të ëmbël.
Dhe pastaj nuk e dëgjojmë më. Zemrën na e pushton një zi e rëndë vjeshore. Ai niset drejt Afrikës së hareshme, drejt netëve të bukura tropikale, drejt zhegut të tokave të kuqe. Andej ku zemra të tjera rinore, të pastra e të dashuruara e presin me sytë që shkëlqejnë prej ngazëllimit.

KAM NEVOJE PER JARGAVANIN

Në Orlando

E di, Dashuria juaj është shënuar virgjërishMe bojë simpatikeNë faqet e heshturaTë kësaj letre!

Për të lexuar fjalët e butësisë, Unë duhet t'i afrohemFlakës së zemrës sime të fletës, Po dal si letër I shënjosur, i hutuar, i shqetësuar, Qartësi e çmuar E një rrëfimin! Duke qenë fllad i lehtë nate Kush u dhuroi shqetësim Dritave të vogla dridhje Xixëllonjash. Duke qenë rëndesa e lehtëE përjetësisëKush dikton në mëngjes poemën e tij! Mik, Për të lexuar fjalët tuajaKam nevojë për trëndafila Që lundrojnë nën aromën e tyre shtëpitë në qytet! Unë kam nevojë për jargavaninpër të ruajtur jetën tuaj në dorën time!Paris, 5 korrik 2008


ME PAK FJALE Një Alaksandrian Saran "Oh, hesht ti, kur të kesh shtrirë për tokë terrorin brenda teje" Alian Jouffroy Çastet e dendura Shpendët shtegëtarë, Si vello në ngushticën e qiellit Rrënjët e shkurreve, Padukshëm, drejt frutave pjekur Dhe yjet e zbehtë, Poemë e vdekur. Më e butë se tufat e leshta E bardhë Muzikë e Schubertit Shpirti i tij ecën si avull Në krye Fëmijët kanë fjetur! Përkryeshmëri,
Paris, kohe korrik 2008


BISHTËTUNDËSAT

Për Karoline Pfeiffer"Ai rrethuar nga kuzhina-kozmosi " Toshio Kiyosaki Fole bishtëtundësash - Një yll i zgjuar i ëmbëldritës Gjumi ngjyrë jargavani i zogjve Kalonte në ëmbëlsi të dashurisë. Ajri përreth veshur plot Pilivesa të çmuara! Me zemrën, gjithmonë lakuriq Shkon deri ne thellësi të kohës Për të humbur në atë që dikur ishte Dridhje dhe udhë. Në Fleurigny të Normandisë, këtë të hënë më 31 mars 2008



KOHIMI RENDOR Kushtuar Abul Qasim Hassan ibn Ahmad 'Unsuri

"Le të bjerë në hi gjithçka duhet të bëhet hi " Rabindranath Tagore Fijet e buta gjelbërimeve të shumta shpirti i tij i mahnitur Në kupat e kthjellëta blu qepallat gjysmëmbylluraLe të mbetet ai, Princi im, aroma e shkëlqimit të shënimeve, Të letrave të pashkruara, të fjalëve të pashqiptuara.Rueil-Malmaison, më 8 qershor 2008


BURIM NATE

Për Bustros Sabine “e mbledhur veten, më thërretderi në të vërtetën time " Athanas Vanchev e Thracy Midis dy gonxhesh te reja të lule kamelias Hënë e plotë, falenderim i pakapshëm, i hollë, prekës, Trini e ëmbël e butësisë.Në Fleurigny të Normandisë të dielën më 30 mars, Anno Krishtit Tabela e përmbajtjeve (MMVIII)


ZAMBAKË DHE TRËNDAFILA NË PARAJSËPër dajën tim Aleksandër "Sepse u bëra burrë nën kujtimet e mia" Jose Angel Valente Hijet e të vdekurve tanë vijnë si vela Rrëshqitur mbi ujërat kristal të oqeanit, Dhe natën e pamasë grumbullojnë dënesën Udhëtimit të tyre të fundit në shtrëngimin astral. Në Paris, e premte, 2 maj,
Anno Krishtit Tabela e përmbajtjeve (MMVIII)


PESE GJETHET E GESHTENJES Për Zitën"Në port fundverëskujtimet më shfaqen. " Akio Bin I. Akira Ogushi tTufë fjalësh mureve - tokës së kuqe Duke kaluar vitet, duke kaluar stinët. II. Kadokawa Haruki Era e vjeshtës fishkëllimë me gjethet e kuqe lisi Kullon vetmi nga muret. III. Sugawa Yoko Një fletë bie qelibartë Plep - shoqëron një lot, Unë jam i vjetër! IV. Nakahara Michio Ti lexon me zë të lartë një poemë Gjethe gështenjash bien, Vjeshtanë flokët tona. V. Kimura Toshio Heshtja e vjeshtës e lëngshme Grykët e kuqe përlajnë me hir
kokrrat e rrushit -- shoku im më ofron një dardhë.Paris, 5 korrik, 2008


EPIGRAFI - LULE SHËN GJERGJI"Frumentum Christi sum..."
Kalimtar, këtu pushon Athanasi-Vesa e mëngjesit është qefi i tij, Zambakët e luginës, varri i tij -- Jeta e tij ishte një poemë, Poemë që do të mbetet në përjetësi! Paris, 2 May, 2008

Përzgjedhur dhe përkthyer në shqip nga Jeton Kelmendi
Publié par Athanase Vantchev de Thracy à l'adresse 10:59 0 commentaires
vendredi 28 novembre 2008
Cinq de mes poèmes en albanais
Mon Ami, l'éminent poète albanais Jeton Kelmendi, a traduit 5 de mes poésies. Qu'il en soit remercié !

Friday, November 28, 2008

Athanase Vantchev de Thracy ne shqip

Përktheu Gjovalin Kola, përgatiti për botim Jeton KelmendiAthanase Vantchev de Thracy është pa dyshim njëri nga poetët më të mëdhenj bashkëkohës francezë. I lindur më 3 janar 1940, në Haskovo të Bullgarisë, ky poliglot me kulturë të jashtëzakonshme ndjek për shtatëmbëdhjetë vjet me radhë studime të larta në disa nga universitetet më të njohura të Evropës, ku ai fiton njohuri të thella për poezinë botërore.

Athanase Vantchev de Thracy është autor i 28 përmbledhjeve me poezi (të shkruara në varg klasik dhe të lirë), ku ai përdor gjithë spektrin e prozodisë : epopenë, odën, sonetin, bukoliket, idilet, pastoralet, baladat, elegjitë, rondon, satirën, hymin, épigramin, epitafin etj. Ai ka publikuar gjithashtu një numër monografish si dhe punimin e doktoraturës, Simbolika e dritës në poezinë e Paul Verlaine-it. Në bullgarisht, ai shkruan një studim për shkrimtarin epikurian Pétrone, të mbiquajtur Petronius Arbiter elegantiaru, i preferuari i Neron-it, autor i romanit Satirikon, si dhe një studim në gjuhën ruse me titull Poetika dhe metafizika në veprën e Dostojevskit. Duke qenë një njohës shumë i mirë i antikitetit, Athanase Vantchev de Thracy shkruan mjaft artikuj për poezinë greke e latine. Kurse gjatë qnëdrimit të tij prej dy vjetësh në Tunizi, ai boton njëra pas tjetrës tri vepra kushtuar dy qytezave punike tuniziane : Monastir-Ruspina – ana e tejdukshme, El-Djem-Thysdrus – i fejuari i kaltërsisë dhe Mozaikët e qytetit të Thysdrus-it.

Ai studion për shumë vite me radhë islamin dhe vendet e Lindjes si Sirinë, Turqinë, Libanin, Arabinë Saudite, Jordaninë, Irakun, Egjiptin, Marokun, Tunizinë, Mauritaninë dhe Taxhikistanin, ku kalon edhe një pjesë të jetës së tij. Në këtë periudhë, ai përshtat në gjuhën frënge veprën historike të Mustafa Tlass-it Zenobie, mbretëresha e Palmyre-it.

Ai qëdron gjithashtu dy vjet në Rusi (1993-1994) për të studiuar poezinë ruse. Përkthyes i një plejade të tërë poetësh, Athanase Vantchev de Thracy është nderuar me shumë çmime letrare e ndërkombëtare, midis të cilëve me Çmimin e Madh Ndërkombëtar të Poezisë Solenzara. Ai është laureat i Akademisë Franceze, anëtar i Akademisë Evropiane të Shkencave, Arteve dhe të Letërsisë, Docteur honoris causa i Universitit të Veliko Tarnovo-s, në Bullgari, laureat i Ministrisë së Punëve të Jashtmë të Francës, anëtar i P.E.N Club-it francez, i Shoqatës së Shkrimtarëve francezë si dhe i Shtëpisë së Shkrimtarëve dhe të letërsisë në Francë. Poezitë e tij janë përkthyer në shumë gjuhë të huaja.

Vepra poetike:

- Flakërime (1970).
- Hije e marrëzi (1971).
- Polyhymnia (1981)
- Libri i transparencave (1981)
- Orë e Stinë (1981)
- Ti, Virgjëreshë e zjarrit (1985), ribotuar më 2001 dhe 2002
- Oaz, fytyra drite (1986)
- Strofa pentacorde(1986)
- Animula vagula, blandula (1986)
- Sonetet e Damaskut (1987)
- Elozh drite (1987)
- Libër për oktavat (1987)
- Leptis-Minor (sonete romane)
- Përmbi Fjalët (1988)
- Anamnezë (1991), ribotim i zgjeruar(2006)
- Vetmia e Tridhjetë (1992)
- Trallisje, pasuar nga Shkëlqimet (1992)
- Këngë homofonike (1997)
- Zëra të bukur antikë (2000)
- Befas, një drit hërimë ëngjëllore (2000)
- Momente përjetësie (2001)
- Anale dhe përshpirtje (2002
- Epopteia ( Soditje sublime) 2003.
- Elegji (2003)- Ora e Nëntë (2004)
- Mëshirë, o Zot (2005)
- Kështu bëhen njerëzit (2006)
- Dhe deti kthehej në këngë (2007)

I.

DHEMBSHURI

Carolina di Gregorio-s
Sa i kthjellët është ky mëngjes, e ëmbla ime, Carolina,
Këtë e dinë edhe trishtilat që luajnë
Kukafshehtas me flladin si pëlhurë xixëlluese.
Zëra fëmijësh gjallojnë lumturisht rrugëve
E shpërthejnë si këmbana kristali Në ajrin e tejdukshëm.
E qeshur, ti shtrin nga dritarja krahët e tu Të Të brishtë drejt gëzimit të padukshëm
Nga kraharorët e tyre fërgëllues,
Dhe ndjesitë e tua, nën puthjet e pastërvitua
Të diellit adoleshent
Rezonojnë si kordat
E harpës!
Mos u përkul më tepër drejt
Hapësirës së dritares,
Engjëlli im i Bukurisë !
Ti mund të biesh në greminë
Nga zemra ime, ku vetëm ti,
Në këtë pranverë të qeshur,
E veshur me zefir e trëndafilë,
Mbretëron si Afërditë,
E madhe, e panënshtruar,
Perëndeshë e pashoqe
E Bukurisë, e Dashurisë
Dhe e Dhembshurisë !

Paris, e martë, më 24 shkurt 2004


II.

FJALË KALTËRSIE

Stephen-it

« Kërkoj pa pushim sytë e asaj
Që ishte për mua aq e bukur »

Perandori Wou

Ne e donim detin, valët et qeta të ujit
Gjelbërimin mahnitës të fushave e kodrinav e Librin e qetësisë dhe muzikën hyjnore
Të vargjeve të Teokritit në hije të pemëve luleberadha

Fleurigny – Touques, këtë të martë të 1 janarit 2008


III.

HYR DHE NDIZE DRITËN

My God, what is a heart? »

George Herbert-it (1593-1633)

Hyr et ndize dritën dhe qesh ! Kënga e ëmbël et natës pranverore hyn edhe ajo Në shtëpi, plot me lule të kuqe e të kaltra.
Përse je kaq e frymëzuar, kaq e lehtë ? Përse fustani yt vallëzon nëpër kadifin e qetësisë Me një ëndërr lumturie të thurur kaq bukur ?
A ëndërron ti për parfume ngacmuese
Që t’i bëjnë lëvizjet e tua kundermonjëse
Dhe perdet të dridhen nga fryma e kohës
Si fletët që bien nga plepat e vjetër ?
A do ta ndërroje ti aromën e butë të një peme,
Me fëshfërimën e ndrojtur të qershive ?
E Dashur, sa e dua këtë lumturi
Që buron prej trupit tënd,
Si një fllad i ardhur nga deti
Që shkon drejt pyllit me pisha!
Hajde, të lutem, të më mësosh
Artin e harmonisë me dritën e qiellit,
Gramatikën e dashurisë së bimëve të gjalla,
Dhe kuptimin e yjeve të ndezur në zemër.
Jam shumë i lodhur !
Por shpirti im kërkon të flasë pa pushim
Gjuhën e virgjër të lëndinave
Dhe të dëshifrojë fshehtësitë
E « Tablettes de buis d’Apronenia Avitia ! »
Më thuaj se me çfarë lloj arti të pashprehur
Dashuria i zhvendos pa pushim kufijtë
Ndërsa unë, i harruar në melankolinë time,
Dëgjoj këngë që më ngjajnë me ato të mëllenjave !
Thuamë, pra, shpirt im,
What is a heart ?

Në Paris, këtë të diel të 6 shkurtit, Anno Christi 2005

IV.

TRI PSHERËTIMA

E çfarë mund t’ju them më qartë se këto fjalë :
Koha është e mirë në pemishten e paqtë të kumbullave,
Le të pushojmë këtu, të mbështetur në lëvorën e tyre të butë.

*

Një grua me freskore fildishi tund flokët e saj
Nën shiun e petaleve. Ajo këndon. Ajo hesht.
Çfarë shprehin fjalët e saj ? Çfarë fsheh heshtja e saj e bukur ?

*

Melodi e heshtur e meshkujve të bletëve,
Këngë elegjiake et bletëve, përsipër
Shtëpisë sime, plot me miq që qeshin e më duan.

(Vjersha të shkurtëra nga vëllimi me poezi Momente përjetësie, 2001)

V.

TI JE MIK I VËRTETË

Ti je, Mik i shkëlqyer, mot që të bën të dridhesh
Zemër e mendimit dhe shpirt i diturisë,
Drithmë gjethesh që mbrëmja e dashuruar
E mbush me puthjet e delirit të saj hyjnor.

Traduit en albanais par le poète Jeton Kelmendi

Friday, March 5, 2010

Poezi nga Mohammed El Qoch

Poezi nga Mohammed El Qoch

Përkthyer nga Frëngjishtja Jeton Kelmendi

Mohammed El Qoch është poet Maroken, ai u lind me 1961 në Kenitra të Maroku, në Oqeani Atlantik që do të frymëzohej qysh ne moshën 13vjeçare. Dashuria e tij për gjuhën e Molièrit e ka shtyrë atë për të shkruar prozë dhe poezi, si: kopshtin e fjalëve, bota e tij etj.
El Qosh është profesor i Frëngjishtes ne Kolegjin “El Kuarizmi”, ne qytetin e tij që nga 1984


Xixa të përditshme ...!

A duhet rrëmih në varre
Ku e vërteta është hutuar tokës
Pa fjalë, gjuhë të maceve
Në grumbull rërë dhe gurë

Unë pas botës
Kjo letargji rrethuar tërësisht
E detyruar për të vrarë kohën
Nën rrënoja vendet e vështira

Nga këto dritare fekondojnë reliefët
Në disa piktura varur
Varreve, një bosht të prirë
Dy epitafe, një fat
Heshtja pushtuar rrafshinën blu
Dhe ngrohtësinë e natës
Fundosen shpirtrat e vetmuar
Trotuareve gri dhe i zi
Nuk gjëmon, ushtimat vijnë
Në anën tjetër të kësaj rruge të gjatë
Që qon në portin e vjetër

Nën dritën e zbehtë, dritë difuze
Siluete e shkathët, garë kundër kohës
Pa afat një moment të ...
Mospërfillëse të tjera si risk asfalti
Trondit, bien dhe vdesin, kërdi
Vdesin vetëm në vetmi imponuar

Një këngë pa rima, vë në dukje të shpërndara
Në vallëzim vallen e njeriut, zvarritje
Zbehet ngjyra kozmetikë hapësirë
Disa i ndez fitila
Dritare Pak ndezur
Duart kapur gëzojnë
Një maskaradë pa maska
Ndërprerë në lot mbi faqet e saj të rremë
Një shushurimë e flokët si natë
Gishtat vazhdimisht furçë

Asgjë por një frymë, një turmë
Të shtypura fjalët e mia rrjedhin si uji
Fragmente të fjalëve që kam zbuluar
Të këqijat e çatisë time
Ajet u rebeluan pa rimë
Njëtrajtshmëria, në mëdyshje
Përkuluni në heshtjet e veprimeve tona
Sipas mendimit tonë
Në ato ditë pashije, i pangjyrë
Monoton pa ritëm
Natën ulet shitjeve
Në një botë në gjumë
Ngulfat mezi merr frymë ...




Fjalët janë ylber

Dredh telat e juaj të qestes
Zogjtë në alarm
Më disa pika e shiut
Një votim në grevë
Thyen heshtjen hutuar ...
Pëshpërisin valët
Fjalët, ndalesave
Keqardhje e shthurur
Dy anije në horizont
Tre pulëbardha, roja shikuar për era
Drita juaj buzëqesh deri te valët paqësore
Dhe këtë mëngjes të gdhire bukur

Jehonë e fjalëve tua
Rrjedh nga buzët
Si mjaltë e shijuar shijshëm
Sytë drejt horizontit ikin
Xixa në udhëkryqet e kohës
Kjo natë zarf nën velin e saj

Sipas perdes së qiellit lule ylberit
Tuaj të errët, i qetë
Në breshërinë e vargut
Nën breshëri të erës
Shpurdh, pëshpërit
Dhe yjet e argjendi
Jeta jote humnerë sublime
Dhe ia plas drita
Për të mësoj qiejve

Një yll i engjëjve
Shikon përtej ëndrrave tua
Në natën tuaj të rrjetëzuar
Deri në agim ...




Fjalët e zgjuara

Qëndruar me fjalë
A nuk qëndrojnë
Në Dok
A nuk e shmange atë
Nuk gaboj
Hijet e natës
Shikimet marrin
E dobët
Shpartalluar, thyer

Qëndruar me fjalë
Shndritur vjen pas
Pa drita
Ku bie
I verbër
Kush gjetur kishte
Shumë rrugica
Verbër

Qëndruar me fjalë
Frika
Ndihma
Kush nuk vjen
Kjo duket
Pasiv, moskokëçarës
Zemrat përkushtuar
Mendje prishur
Dijeni që thotë se
Kjo "po" për kokë
Kush shenja
Në letër të bardhë vë

Qëndruar me fjalë
Ju jeni urtësi
Njohuri që ndriçon
Fikën qiejt
Nga muzget
Ju jeni krimba
Dashuruar
Në kërkim të lumturisë
Ju jeni Shkencë
Ju na tregoni
Historina të paraardhësve
Ju Dëshmitar
Mbrojtës të fortë
Na përshkruani
Lotët e jetimëve
Veja që
Lexo më shumë nga burrat e tyre

Qëndruar me fjalë
Edhe para trekëmbësh
Dhe litar rreth qafës
A nuk e shikuan xhelat
Ju flisni të vërtetën
Çfarëdo dënimi
Libra përkushtues
Dhe libra për fëmijë
Mësuar atë për lexim
Nëse ju shuplakosin
Ata e dinë rrugën e dritës
Dëgjojnë zërin e mirë
Kush do t’iu vizitojë ato
Në natën kur fle ...



Natën e dimrit të gjatë

Erës nuk është i lodhur
Vrullshëm
Fshij gjurmët tona
Në plazh
Avancimin
Pushim
Dune nga dune
Ushton dhe na tregon,
Duke na gudulis
Lëkurë
Në heshtje
Absolute

Lamtumirë
Buzëqeshje mendova
Zoti
Drita
Vela teret
Heshtje e inatosur
Ngacmuese
Nostalgji dhe melankoli
Kombinoje

Po
Pushim
Hijen e hijes së tij
Asgjë por errësirë
Lavaman zemrën
Dhe shpirti
Në thellësi
Letargji

Një dritëz shprese
Një kënd i vogël
Në koresi
Në Medina

Unë bredh
Sipas dritareve të
Pa-shndritshme
Mbështetem
Pëshpërisë
Vështroj
Furishëm

Duke pritur
Durim

Hijen e tij
Llastuar
Ngjethura
Prish
Zemra ime
Në mërgim në fund
Terrnajës

Duke ecur
Kam ndërmend
Në pafundësi
Pavarësisht stuhive
Dhe parë
Ftohtë pika
Në kokën time lakuriq
Disa balotazhe
Ballin e punëve të mia
Pikut të tjerëve
Shtrihej mbi mua
Ia puth supet
Lehtësoj mendimet
Unë dridhem
Dridhem
Kënaqësi e pamend
Flukset zbresin flukset
Koha shkon
Me shpirt
Kam provuar ti qartësoj
Gjuha e thatë e imja
Pashija im etje
Përdhese vjen
Jugoret dua
Reduktojnë dhe mprehin
Kënaqësi e mia ...


Unë erë parfum
Nga toka zgjim
I bekuar nga uji
Depërtimi barkun e saj
Ofron
I tërë
Si
Mësuese e Saigonit

Unë dëgjoj një ajrore
Një melodi e bukur
"Flutë Magjike"
Unë Tamino
Në prag të Paminas
Ndjekur nga natën
I thellë
Gjarpër
Dhe zhurma
Mjegull butë
Kush rigon
Deri në agim

Të njëzet e tre ledhatimet
Sung
U ktheva
Dhoma ime
Prej xhami
I djeg tre qirinj
Unë erë temjan
Mbyll sytë e mi
Dëgjoj një shushurimë
Është ky një pëllumb
Ose engjëllzim i imi

Të shpërndara
Problemet e mia të udhëtimit
Lundrak
Lindur në agim
Valët
Mbizotërojnë deri tani
Detarë
Turmë
Era mposht direkt
Dhe kjo do të thotë
Mprehtë lutet
Pulëbardha
Nën qiellin e vijëzuar

Jeta ime
A është një ëndërr
Nga një natë të gjatë
Dimri ...

Heshtja e kthyer

Heshtje e kthyer
“Kuptim i ndaluar "
Akti 25
Veprimi

Oh! Nënat që frikësohen më të keq
A nuk po qani
Ata janë në linjë
Nesër do të kthehen
Në arkivole të ngurta druri
Veshur me kostume të bukura
Pavarësisht nga ngjyra

Ndaluni
Ju gra, qani
Ne nuk e shohim lotin tuaj
Kjo sekuencë është e domosdoshme
Pra me ndershmëri të fitojë
Buka juaj, ndryshe
Tre pika ...
Ne përpiqemi përsëri
Në vendet tuaja zotërinj

Heshtje e kthyer
“Kuptim i ndaluar "
Akti 26
Veprimi

Oh, të dashur
Kjo vdekje ka bërë papritmas
Pse jeni kaq të heshtur
Ju nuk keni kostume ngjyre të zi
Ata funeralet
Pse vdesin aq të rinj
Si zgjohet e agimit
Le lule lule
Nga një mijë petale

Pres
Ndriçim i dëmtuar
Ne jemi në varrezat e tyre
Dhe ju djema, po ju
Vij
Ti bëjmë përgjithmonë Kolonel dhe ju
Jetë e pikëlluar, tregojnë botës
Ju vjen keq
Për këta fëmijë dhe për të rritur kokën tuaj
Jo këtë mënyrë
Por ndryshe
Shikoni në çfarë pastorri
Kush ishte pajtuar
Ajo duket si një shenjt
Ju afrua shoferit
Kjo grua në zi
Ndryshimi i rrobave

Heshtje e kthyer
“Kuptim i ndaluar "
Akti 27
Akti ...

Shiu fillon të bjerë
Një dush i 67 viteve
Çdokush në strehim
Ne do të rinisë nesër
Ju bënë një punë të mirë
Akoma ...!


Nuk ka keqardhje dhe nuk ka pendim

Unë nuk e fsheh rrudhat e mia
As flokët e bardha
I varrosur në vitet e mia
Zhytur në boshllëk
Nën barrën e kohës
Më tronditi një moment
Ndërsa ata ishin të gënjyer
Ndërkaq ata po vdisnin

I vjen keq asgjë
As dhimbje
Unë nuk harroj fjalët
Jo edhe lot
Kush me tallaze faqet e mia
Kam vënë armët e tyre
Dhe momentet e mia çmendur
As mjerimit
As galerë
Kush e kush ishin vendosur
Dhe se kam refuzuar

Unë nuk jam turp
Nga e kaluara ime
Nuk e fsheh ndjenjat e mia
Mbaj sekretet e mia
Zemra ime pak e përflakur
Jeta ime e çmendur ankimeve
Unë kam qenë një shurdh-memec
Sa klithmat e fishkëllimat

Fjalët e mia zbutin dhembjet
Në pëllëmbët e mia i qetë
Përkëdhel dhe mbulon
Si zjarri që digjet në vetvete nën hiri
Bukur puthesh emblematisht

Kam harruar buzëqeshjen e zbehur
Dhe këto shtrëngime duarsh babëzitur
Pa ngrohje dhe pa emocione
Horron duket u frikësuar i drobitur
Në portin e Tangier, turbullirë dhe kakofoni
Sipas kamionëve dhe autobusëve
Burrat e rinj fshehur
Frymojnë naftë, ëndërruar
Në ditët më të mira të parajsës së imagjinar

I shuar nga kujtesa ime
Të gjitha imazhet e hirta
Si një fëmijë i pritur kundrejt murit
Zbathur pa sandale
Rroba veshur një kukull të piste
Kush e mban atë kompani zëvendësues nëne
Partia kërkuar bukë e famshme e hidhur

I shuar ne vizatimet e mia dhe aspiratat e tjera
Kjo shtëpi e vogël në stepë
Me dy dritare të hapur prej qiellit
Dy pemë palme afër mirë
Ku janë të pijshëm pëllumbat
Prej qytetit të marrë ajër të pastër
Dhe fushë jeshile bari
Ku unë do të ishte dashur për të kandiduar zbathur

I gerrith të gjitha fjalët e dashurisë
Kam transkriptuar në zemrën time
Në të gjitha tavolinat dhe pemët
Në plazh me rërë
Braktisur nga turistët
I kthyer mundit, punës se pandërprerë

Përndryshe
Shpresoj se nuk lodhem
Kuptimi Im i dashur, jetës time ...!

Haikus

Dy unazat ...!

Dyshi duket spirancë
Bojë të Zi në letër të bardhë
Çdo zemër e mbretëreshë


Dashuri e parë ...!

Ritmet e tharë
Zemra dridhet dhe përdridhet
Pikon ëmbël


Martesa ...!

Saten piku
Këna në duart lakuriq
Gëzimin e ditës


Kontrast ...!

Shushurit, e ne nga ana
"Heshtja e maleve"
Aktorë te verbër


Papunë ...!

Anuar kundër-mur
Kohë këndi e imperializmit bosh i lodhur
Të rinjtë papunë


Fjalë të ëmbla ...!

Ëmbëlsi të fjalëve
Rok çun i kënaqur
Vapë në ekstazë


Hije e zezë ...!

Ata përsërisin fjalët
Thith gjakun e të pafajshmëve
Sharrim dhe i mërzitshëm


Momentet e fundit ...!

Pusho shpirti pa trup
Depozitë nate barrën e tij
Gjumë të thellë


Valët i bartin ata ...!

Valët e hidhura, të trishtuar
Hiri në det thyer
Agoni nënash


Dritarja ...!

Fjalë mistike
Fytyrë fshehur poshtërimi
Ndryshimi peizazhesh ...!


Imagjinatë vrojtuese ...!

Ia ndau gjirin në këtë ëmbëlsi
Mos e pini më verë e bukur
Viktimat të iluzionet


Xixë ...!

Vetëm një shkëndijë
Të shndrit botë
Ose të gëlltit


Jeta e të qenit ...!

Mu gërmuan vitet e mia
Dhe unë kam muajin tim dehurak
Mallkoj kohën


Shumëpritur shpresoj ...!

Kaike, shamatë
Ngrehin pankartat kaq të lartë
Fundi i një lufte të tmerrshme ...


Nostalgji ...!

Nostalgji e hirtë
Lodhje e përjetshme
Çrregullësi ...!


Pizamë ...!

Jeta shkon
Flokëve pikëzuar me borë
Debutim Orteku


Fjali ...!

Sy ndaluar
Qep Bec dhe me sytë të lidhur
Brenda fjalës


Ajo ...!

E nën ombrellën e saj
Ajo më ofroi një parajsë
Dhe lumtur kaq shumë


Buzëqeshje ...!

Buzëqeshje e pafund
Valët i thau këmbët e mia lakuriq
Sferë e cila është e grurit artë


Jeta ...!

Vallet me ujqërit
Midis çekiçit dhe fundit
Larg nga parajsa


Ana magji ...!

Ajo, vuri dorën e saj
Në këtë zemrën shterpë, i vdekur
Si një siguresave elektrike ...!




Dëshmitar

Kam harruar kohën që shtrihen
Dhe varka të brishta
Poeti i madh e i shkathët
Varfër e varfër
Unë jam një dëshmitar
Skena sëmurë
Realitet alarmues
Kjo dhemb sytë e mi
Dhe të gjitha këto imazhe
Akumulonin, grumbullonin
Dhe kjo më bën frikë sa terrori

Unë belbëzoj hutueshëm
Tërthorazi valët e stuhishme
Nëse këto organe në mënyrë të pandërgjegjshme që të ankorohen
Në errësirë
A më dënim më
Nuk ka varre
Mban deti
Duerlidhurat e saj
Dhe ky engjëll, loton nënë
Ulur pranë vijave armiqve
Duke pritur padurim për kthimin
Nga i dashuri i dashur
Kush ka jetuar në barkun e saj
Ditët dhe muajt e
Ajo ushqehen me gji, shpirti
Sa shumë netë, mbrëmje vetëm
Ajo ka parë të rritet
Si pjesë e fikut
Dhe nga një ditë në agim
"Nene, prisni për mua, unë do të
Unë do të ofrojë dhuratën më të madhe
Një shtëpi me dritare
Një kopsht i vogël dhe një vresht
Ne do të mblidhen rrush
Kush do të shkrihet në gojë tuaj ... "

Valët O i ndyrë, i tmerrshëm
Kush përpjekje tmerrshëm
Në trup i imët dhe i hollë
Lëri ata në kohë më
Për të parë breg dhe pije
Në ujë e tij e hidhur, edhe kripë
Mëshikëz O
Mëshirë mbi këto rinja
Që shkojnë në mosqenie
Një udhëtim abstrakt pa kthim
Që arkivoleve dhe varreve
Janë zhytur tashmë në fund të ujit tuaj

Unë i thajë lotët e bollshme
Për atë vegjëli
Nesër ajo do të jetë dritë në këtë plazh
Rrethoresh Desert zbuluar
Aktet e lindjeve dhe vdekjeve
Disa pikturave te trenta
Kjo ndryshon nga të rinj kafe-lakmuar
Duart mbahen sikur të thonë
Lamtumirë ...!



Letra e fundit

1

Më le te dua
Pra, është koha
E premtja në të gdhirë të shkoj
Engjëjt e mi do të marrin shpirtin tim
Unë e kam lënë letrën e fundit
Sipas divanit të bardhë që i pëlqente

Kujtoje
Në faqet tuaja, unë fshij lotët e tu
Kesh humbur si valët
Valët e trazuar të zemrës sime
Kujtoje
Psherëtimën tim të parë, kur të pashë
Princeshë
Bysteket stolisur
Lulekaltra, Provence, aromatik
Buzëqeshje të qarta skena juaj
Shpërblim dhe i pikëlluar
A ju kujtohet
Dehje e të rinjve tanë ndriçues
Dhe muzikën tuaj, e cili ishte duke patrulluar univers e ushtimës
Mbetur përgjithmonë në zemrën time
Mos qaj
Unë jam gjithmonë pranë jush
Kam ardhur për pushime
Unë do të ofrojë lule
Çfarë ju gjeni në pragun e derës tuaj
Ajo nuk zbukuron vazon tuaj
Vendin e tyre mbi varrin tim
Unë nuk do të them lamtumirë ...!

2

Kur ju vishit më
Çdo e premte, në mëngjes herët
Bima e varrit time me ujë të freskët
Dhe ndryshimi livandes aromatike
Heq dorën nëpër epitaf tim
Ajo me butësi e inat gëzimi im
Do të heq mall për atdheun tim dhe vetmia
Nuk derdh lot
Mos i paguaj mijërat

Mua do t’më kujtohet gjithmonë
Nga takimi ynë i parë
Ishte shi atë ditë
Flokë të shprishura dhe ngjyra juaj
Ju ishit si një foshnjë
Joshja që injoroj shiu
Ne ishim ata vetëm pa një çadër
Të mbijetuarit e vetëm në këtë rrugë braktisur
Buzëqeshja juaj e mrekullueshme
Më hipnotizoj gjithë jetën time të jetuar
Rrufeja juaj, mprehtë ndërhyrëse
Mu stërmadhove, fjalët e mia janë të humbur
Fluturojnë në qiell, ziliqar
Ne ankoruar në kockë ...

Mjaltë, ju me siguri ktheheni te premtja e ardhshme
Mendoni për mua dhe më jep këtë kohë
Disa mendime ...!

3

I dashur im
Keqardhje shpirtin tim flutur
Kurdo që ju vijnë
Ju mbledhin mbi varrin tim
Ndjehen zemëruar edhe dënimet
Pushtonte mendjen tuaj ziza
Le lule time të thahet
Unë nuk e dënoj ju e dini
Si kjo flutur
Kush vdes në gjatësitë e orëve
Rezervimi tani i papërmbajtshëm
Nga agimi në muzg
Fluturo mendim si pëllumb mbi qiejt
Sekret Xhenetit e fjalët e mia, dhimbjet tuaja
Ende i ri, gëzohen në jetë
Rangje albumit tonë dhe fotografi
Varur në muret e shtëpisë suaj
A keni kujdes më shumë për mua nesër
Ne do të takohen në parajsë ...!



Breshëri e ëndrrave

Nivelet më të larta
Qiejve të erret
Lahet organi
Zhveshur, pa stoli
Ngjit shkallët
Pa kufij

Ata bredhin pa rroba pa dhëmbë-dhëmballë
Rimëkëmbur, jo i kontaminuar
Zhul okër baltë
Pa buzëqeshje i vogël
Dhe bie, rritem
Dhe më lë përsëri
Nuk heqin dorë

Nostalgji e hidhur
Mbetjet e psherëtimat heshtur e hutuar
Hapat e ëndrrave zbathur
Pa këngën, që kalonte në heshtje të përjetshme
Pa buzët fillimet e përpjekura
Le të jetë vetë ninullë e ftohtë dhe trembje
Shkop ndjekur, krahët bredh
Pickim, nxjerr zorrët dhe kënaqësinë
Gjakut të freskët, blu këtë trup të vocërr
Lutës qielli i zi pa yje
Armatosur me lutje dhe gurë
Një dorë zhveshur, gdhendur ne mur
Nga dielli në rritje, jasemini aromatik,
Pa u ankuar

Ata presin agimin
Bilbilin, mizërinë e bletëve
Të Qeshura e fëmijëve
Pëllumb dhe dega e ullirit bekoftë ...

Mohammed El Qoch © 2010

Poezi nga André Damázio



Poezi nga André Damázio, © i autorit 2010

përkthyer nga Jeton Kelmendi


Janar 30, 2009
Biografia: André Damázio është Profesor i gjuhës dhe letërsisë portugeze që nga viti 2000, ai mëson në shkolla publike dhe private në Sorocaba, PS. Prejardhja Natyrore / PS, bir i një minator emigrantëve dhe një migrantë nga verilindja, prindërit e tij u shpërngulen në Votorantim, duke zgjeruar mbi aktivitetet artistike [letrare, muzikore dhe teatrale] autor në fund të 90-ve. Në atë kohë, së bashku me artistë të tjerë, - poetë, aktorë dhe drejtorë teatrale, krijuan Veprimin Kulturor të Botuar, ne një lëvizje, përgjegjës për agjitim ne skenën kulturore në qytet, duke ofruar alternativa për apati kulturor, i promovuar nga Vlerat e demokracisë sociale. Duke publikuar broshura të shumta me poezi në forma të pandara, poezi dhe tregime autoriale dhe poezi të botuar në antologji në vend, ai ka fituar disa çmime të rëndësishme letrare, ndër të cilat i kishte dhënë Akademia e Arteve e Rio de Zhaneiros [RJ], Shoqata e Gazetarëve dhe Shkrimtarëve e Brazilit [KE], Universiteti i Sorocaba [PS] dhe CEETEPS / UNESP [PS], ky i fundit, ende në adoleshencë. Damázio ka një karrierë të shënuar nga eksperimentimi, kërkimi për një poezi bashkëkohore, e cila portretizon ndryshime dhe pyetjet e një shoqërie në ndryshim, i cili flet si për lexuesit ne suaza lokale ashtu edhe ata na suaza globale, për të bërë poezinë dhe gjuhën që kombinon shumë gjera në procesin krijues. Ai shkruan poezi, poema dhe performanca muzikë.

1
Kuret


Dhimbje


Puthja franceze


Si stuhia e shiut


Lirimi i gazit


Askush se dinë kur secili filloj .


............ kur secili të përfundojë


Mosbesim Si ujë i palëvizshëm


Stërkeqen sytë


Dhe me të dashurën


Xhelozi


Askush nuk e dinë se kur secili ka filluar


............. kur secili të përfundojë


Puçrrat e fytyrës ne ballë


Pshurr vështirë-të


Dhe lufta e tretë


Se - mënyra gjërat po shkojnë


Është shumë afër


Askush nuk e di se kur secilit i fillon


............. kur secili të përfundojë


2
Definicioni i çdo gjëje dhe asgjë


Çdo gjë është e poezisë


Asgjë është poezia


Por çka për poezinë


Çfarë është kjo
3
Lokal global


Unë dua një dashuri të menjëhershëm


Përjetshme dhe momentale


Me fytyrën tende, serafine


Lulëzueshëm dhe buzëqeshur ne mua


Dua një dashuri periferike


Kafe te thjeshte dhe ne papuçet e rastësishme


Tani një favela është lokal


Ku çdo gjë është globale


Unë dua një dashuri pa biseda


Para dhe mbrapa, ashtu-këश्तु


Dhe pi një birrë në një pijetore:


Rio, Beograd apo Pekin


Unë dua një dashuri zemre


Pa shkurre as falsitet


Në të cilën ajo që ju shihni në mua fer


Është një "jo" që dëshiron të jetë "po"

Serafine është çati e vogël kafeneje ne Brazil qe përdorët nga te varfrit
4
Dallimet


Në qoftë se edhe bota


Nuk është e njëjtë më


Pse nuk me vargon


Nuk do të jetë ndryshe


Nëse edhe rreshti


Nuk është i njëjtë më


Pse jo me dashuri


Nuk do të jetë ndryshe


Nëse edhe dashuria


Nuk është e njëjta më


Pse jo me seks


Nuk do të jetë ndryshe


Po në qoftë se edhe seksi


Nuk është i njëjtë më


Pse jo me jetën


Nuk do të jetë ndryshe


Në qofte se edhe jeta


Nuk është e njëjtë më


Pse jo me व्देक्जे


Nuk do të jetë ndryshe


Poqe se edhe vdekja


Nuk është e njëjtë më


Pse jo me natë


Nuk do të jetë ndryshe


Nëse edhe nata


Nuk është e njëjtë më


Pse jo me mëngjes


Nuk do të jetë ndryshe


Nëse edhe në mëngjes


Nuk është e njëjtë më


Pse jo me diell


Nuk do të jetë ndryshe


Në qoftë se edhe dielli


Nuk është i njëjti më


Pse jo me lëkurë


Nuk do të jetë ndryshe


Dhe nëse edhe lëkura


Është një tjetërPse jo me ty


Nuk do të jetë ndryshe


E pra se edhe bota


Nuk është e njëjtë më
5
Poshtë në Dante


Më keqja është për të gjetur në fund shkëmbin


Që ka një derë të rrëshqitshme


E cila është pasuar nga shkallët e padukshme


Dhe mund të lexohet në mesin e derës


Leni të gjitha shpresa ju që hyjnë brenda